Telefon Zaufania potrzebuje Twojej pomocy

Telefon Zaufania
potrzebuje Twojej
pomocy

Dzwonią do nas na chwilę przed podjęciem próby samobójczej, gdy nie widzą sensu życia lub nie mogą znieść samotności. W ciągu dziesięciu lat działania telefonu odebraliśmy ponad milion połączeń od dzieci, które szukają pomocy.

Teraz to my potrzebujemy jej od Ciebie.

Dlaczego dzieci nie proszą
o pomoc bliskich?

Może się to wydawać dziwne, ale dziecko może być tak skupione na problemie, że nie zauważy nikogo i niczego poza nim. Mimo to, że obok są ludzie - przyjaciele, rodzina, sąsiedzi, nauczyciele.

Czasem nie rozmawiają z rodzicami, bo myślą, że mają oni już wystarczającą ilość własnych problemów, więc nie chcą ich obarczać swoimi. Wielokrotnie udają przed rodziną i przyjaciółmi, że wszystko jest “OK” aż do ostatniej chwili. Nawet jeśli relacja z dzieckiem jest bliska, są sytuacje, w których dzieciom łatwiej jest rozmawiać o problemach z nieznajomymi.

Niewystarczające
finansowanie

Niestety, z uwagi na brak stałego finansowania wiele dzieci nie może się dodzwonić - mamy niewystarczającą liczbę stanowisk i wszystkie linie są zajęte.

To dlatego prosimy Ciebie o regularne, comiesięczne wsparcie Telefonu Zaufania 116 111 nawet najmniejszą kwotą. Wierzymy, że z pomocą rodziców z całej Polski będziemy w stanie utrzymać a nawet rozwijać działanie Telefonu.

Ania

„Cięcie się to nagle moda, zabawa, sposób, żeby kogoś wkręcić. A ja to robię, bo nie umiem inaczej... i sama jestem sobie winna. Uparłam się, że pójdę do elitarnego liceum, ale ja tu po prostu nie pasuje. Nie jestem wybitna, tylko przeciętna na tutejszy standard – jestem nikim. Żyletka to moja jedyna przyjaciółka, na prawdziwe nie mam czasu. Codziennie myślę o tym, co by było, jakbym wbiła ostrze głębiej. Rodzice? Nie chce im mówić, to byłby dla nich cios. Mają mnie za ideał, więc świetnie przed nimi gram...”

Karol

„Tnę się, codziennie. Zaczęło się rok temu, wtedy mama jeszcze żyła. Bardzo długo chorowała na raka. Ostatnie miesiące były najgorsze, wtedy zacząłem się ciąć. Z rozpaczy, bezsilności, złości. A potem mama odeszła, a ja zostałem, z tą całą nienawiścią do świata. Odsunąłem się od znajomych, dziewczyna nie mogła znieść mojego stanu. Pół roku temu tata wyjechał do Niemiec, za pracą. On cały czas powtarza, że musimy być silni, bo mamy tylko siebie. Mieszkam z babcią, ale jej też nie chce nic mówić, ona tak strasznie przeżyła śmierć mamy. Chciałbym odejść i nic już nie czuć.”

Weronika

„Nie daję sobie rady, z niczym, już nawet nie wiem, kiedy miałam dzień bez żyletki. Strasznie chciałabym odpocząć, nie myśleć o tym wszystkim... i nic nie czuć. Jak moi „przyjaciele”. Oni są już pod drugiej stronie. Tak naprawdę, to my się nie znaliśmy, łączyło nas tylko forum. Każdy z nas wybrał sobie datę. Trochę się bałam, trochę myślałam, że to na żarty, aż nadszedł dzień pierwszej osoby....i ona to zrobiła. Potem zabił się kolega, i zostałyśmy we dwie. 3 tygodnie temu był termin mojej przyjaciółki... bardzo za nią tęsknię, ale wiem, że już niedługo do niej dołączę... moja data to 30.03.”

Telefon Zaufania potrzebuje Twojej pomocy

Dlaczego dzieci nie prosząo pomoc bliskich?

Niewystarczającefinansowanie

Ania

Karol

Weronika

„Naszym marzeniem jest by telefon działał 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu.”

Mogę przekazać 1% podatku

Mam konto na FB

Skontaktuj się z nami

Telefon Zaufania
potrzebuje Twojej
pomocy

Dlaczego dzieci nie proszą
o pomoc bliskich?

Niewystarczające
finansowanie

„Naszym marzeniem jest
by telefon działał 24 godziny
na dobę, 7 dni w tygodniu.”